Over mij

Mijn foto
Onderwijzeres in de Don Boscoschool te Waregem, vierde leerjaar. Vanuit mijn muzikaliteit vertoon ik een grote interesse naar de muzische mens. Ik geloof in de magische kracht dat muzische vorming in zich heeft. Eerst de geest moet worden geïnspireerd om het te kunnen uitdragen.

zaterdag 26 februari 2011

Commedia dell 'arte

Commedia dell'arte is de gebruikelijke naam voor het
Italiaanse geïmproviseerde typentoneel van de 16e tot 18e eeuw.
Andere namen voor het genre zijn Commedia delle maschere (naar de gebruikte maskers),
Commedia all’italiana e.a.
Kenmerkend is dat in de toneelstukken (komedies) steeds dezelfde personages met steeds dezelfde naam, een direct herkenbaar uiterlijk en eenzelfde karakter optreden.

Enkele personages zijn:
Arlecchino (Harlekijn)
Capitano (kapitein)
Dottore (dokter)
Isabella
Scaramouche


19e eeuwse illustratie van de Commedia dell'arte.

Over de herkomst is weinig zeker, al ligt voor de hand dat ze aansloot bij bepaalde traditionele elementen. Tegenover de "geleerde" komedie, die aan de hoven en academies door gelegenheids(amateur)spelers werd opgevoerd, belichaamde de Commedia dell'arte de scenische volkshumor, kwam uit het lagere volk en werd van 1545 af uitsluitend door beroepsacteurs (arte = beroep) gespeeld. Het betreft hier een toneeltechniek waarbij geen geschreven tekst wordt gebruikt: de hoofdinhoud van het stuk was vastgelegd in een "scenario", waarop de spelers verder improviseerden, elk naar eigen smaak en talent. Er werden zoveel mogelijk toespelingen op actuele gebeurtenissen en personen ingelast, gapingen in de handeling werden opgevuld met visuele grappen, met zorgvuldig voorbereide tirades, acrobatische capriolen, muziek, dans, pantomime enz. Het improviseren was daardoor eigenlijk een "vak". (un' arte)

Het vijfde leerjaar verdiept zich in de 'Commedia dell'arte'.
De leerlingen creëren hun eigen masker
om vervolgens met hun masker een toneelstuk te brengen!

Hieronder 2 videofragmenten van hun voorbereiding:



woensdag 23 februari 2011

Een muzisch huwelijksaanzoek!

Op onderstaand filmpje zie je hoe een man met verscheidene gsm's
zijn verloofde ten huwelijk vraagt.
Creatief, inventief... gewoon fantastisch!

zondag 20 februari 2011

Tentoonstelling kunstproject ARMAN door de eerste- en vijfdeklassers!

Vrijdag 18 februari ging de tentoonstelling door van het kunstproject ARMAN.
De verwelkoming, presentatie en uitleg werd verzorgd door de kinderen van het eerste en het vijfde leerjaar.


Tentoonstelling kunstproject ARMAN:



zaterdag 19 februari 2011

De ladder van God...

Maandag 14 februari: de dag van 'Cupido'.
Een verlengd weekend... dus er even tussenuit naar de Champagnestreek
met o.a. een bezoek aan de kathedraal van Reims.
Ik neem plaats op een stoel en voel me als toeschouwer in een heus theater.
Alles begint vanuit de stilte tot plots...

Coachen van muzische opvoeding

Hoe ik me momenteel beschouw
als 'coacher muzische vorming' binnen het schoolteam:

donderdag 17 februari 2011

El papa anders!

Een variante op het blogbericht van 'Strakke mimiek, pure ritmiek' (15/11/2010)

woensdag 16 februari 2011

Stopmotionfilms: Happy B-day!

Een taart, een bloem, een geschenk krijgen op jouw verjaardag is geweldig!
Wat nooit ontbreekt is een kaart met een mooie wens!

Hieronder enkele verjaardagskaarten op een originele manier (eigen creaties):











woensdag 9 februari 2011

Raoul Servais

Wie is hij en wat doet hij?

Raoul Servais (Oostende, 1 mei 1928) is een Belgisch filmmaker en animator, internationaal erkend om zijn  politiek geëngageerde animatiefilms.
Na de Tweede Wereldoorlog gaat hij eerst aan de slag als assistent-decorateur in een grootwarenhuis in Gent. Maar hij wil meer en schreef hij zich in aan de afdeling sierkunst van de Academie voor Schone Kunsten van Gent, waar hij gepassioneerd geraakt door de animatiefilm. Op dat ogenblik is echter niet algemeen bekend hoe deze films gemaakt moeten worden. Omdat de grote studio's hun geheimen verbergen, moet hij het hele proces herontdekken. Met zes medestudenten richt hij een "studio" op in een serre buiten Gent. Zijn leraar knutselt er een camera in elkaar vanuit een sigarenkistje. Hiermee wordt zijn eerste tekenfilm "Spokenhistorie" opgenomen. Tussendoor maakt hij affiches en maakt ontwerpen voor muurschilderijen, glasramen en tapijten. In 1960 werd hij leraar aan dezelfde academie. Hij is in 1963 ook de stichter van de eerste opleiding 'Animatiefilm' aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Gent, de eerste school van die aard op het Europees vasteland. Later werd hij ook leraar aan het Institut Supérieur de la Cambre in Brussel.
In 1960 krijgt zijn debuut Havenlichten de eerste prijs op het Nationaal Festival van de Belgische Film in Antwerpen. Hij had drie jaar gewerkt aan deze film. Met het prijzengeld besluit hij zijn volgende film te draaien op 35mm, het bioscoopformaat. Vijf jaar later breekt hij internationaal door met Chromophobia. Hij sleept er 12 prijzen voor in de wacht.
In 1968 verscheen Sirene, een maatschappijkritische film. In Iran was de film een groot succes. Keizerin Farah Pahlavi vroeg hem zelfs een animatieschool op te richten. Hij weigerde.
In de jaren hierop ging er veel tijd in zijn lesopdrachten. Hij werd een publiek figuur met status van cultureel ambassadeur. Hij werd ook veel gevraagd als jurylid en als spreker op conferenties. Hij werd in 1973 verkozen tot lid van de Koninklijke Academie voor Wetenschappen en Kunsten van België. In 1985 In 1985 realiseert Servais het concept voor de wanddecoratie in het metrostation Houba-Brugmann in Brussel.
Taxandria uit 1994 wordt zijn eerste speelfilm. De film is een combinatie van echte acteurs en een fabelachtig getekend decor.
Hij was van 1985 tot 1994 de voorzitter van de ASIFA (International Association of Film Animators). Hij is ook de stichter van "Centre Belge du Film d'Animation".Hij is betrokken in het Fonds Raoul Servais die ateliers houdt in het maken van tekenfilms voor jong en oud en die zich bezig houdt met het beheer van het patrimonium van Raoul Servais. Hij is ook medestichter van het Vlaams Audiovisueel Fonds en ondervoorzitter van het Henri Storck Fonds.
Hij heeft in totaal zestien onderscheidingen gekregen en vier nominaties. Hij kreeg op 8 oktober 2008 het eredoctoraat van de Universiteit Gent tijdens het Filmfestival Gent.
De tentoonstelling Raoul Servais toen & nu" was te bezichtigen in het Staf Versluyscentrum te Bredene van 5 april tot en met 6 september 2009. Deze grote overzichtstentoonstelling kreeg in het Staf Versluyscentrum een magisch tintje. Een wandeling door 4 zalen met meer dan 150 stukken. Collages, schetsen, schilderijen, tekeningen, decorstukken, foto’s, filmfragmenten, een blik in de prijzenkast van Servais. Een kijk op het leven van de peetvader van de Belgische animatiefilm.

Enkele bekende filmfragmenten van Raoul Servais:

1. Speak or not to speak (1970)


2. Chromophobia (1960)


3. Nachtvlinders

dinsdag 8 februari 2011

Videobeelden: vijfdeklassers 'slagwerkkunstenaars'... een beetje als de groep STOMP!

Vandaag een grote dag voor het vijfde.
Opname van hun creatie n.a.v. de DVD van STOMP.
Muziek, ritme, klanken... het kan overal.

6 Groepen kwamen aan bod, zij brengen slagwerk o.a.:
in de klas (met schrijfgerei en banken)
in de bureau van de directeur (een koffiepauze)
in de refter (met keukenmateriaal),
in de turnzaal (met bezemstelen),
in de galerij (met tonnen)
op de speelplaats (met ballen)

In de klas... 'met schrijfgerei en banken':


Bureau van de directeur... 'een koffiepauze':


In de refter... 'met keukenmateriaal':


In de turnzaal... 'met bezemstelen':

In de galerij... 'met tonnen':


Op de speelplaats... 'met voet- en basketbal':

maandag 7 februari 2011

De kunstenaar ARMAN vindt ook zijn weg in het 1ste leerjaar!

Proficiat aan het eerste leerjaar voor hun schitterende ideeën en resultaten!
Enkele werkjes moeten nog worden afgewerkt.

Een leerlinge stelt haar creatie al voor:

zondag 6 februari 2011

Klas 5 creëert 'slagwerkkunst' dankzij STOMP!

Als je in de metro zit zie je vaak groepjes jongens
op de banken en de ramen trommelen. Een irritant verschijnsel.
In 1991 begrepen twee mannen uit Brighton het net even wat beter.
Nu, dik vijftien jaar later, is STOMP wereldwijd bekend
en heeft de groep meer dan tien miljoen bezoekers gehad.

Wie is nu 'STOMP'?

STOMP is ontstaan door de samenwerking van Luke Cresswell en Steve McNicholas. Het begon als muziek en straattheater en groeide uit tot heuse slagwerkkunst. De straat is de inspiratie voor STOMP. Hier vinden ze genoeg dingen waar ritme uit te halen is. Van bezems tot ontstoppers, holle pijpen tot waterflessen, aanstekers en luciferdoosjes en zelfs een vuilniszak vol afval weten ze als instrument te gebruiken. Door een combinatie van verschillende groottes, lengtes en diktes van hetzelfde voorwerp worden verschillende toonsoorten gecreëerd. Zo weten de zes mannen en twee vrouwen van iets simpels iets heel muzikaals te maken.

Filmfragment:


Foto's van een repetitiemoment:











zaterdag 5 februari 2011

ARMAN: uitwerking project

Enkele sfeerbeelden bij de uitwerking van het project naar de kunstenaar ARMAN.
De kinderen zijn laaiend enthousiast!
Hun werken zullen te bezichtigen zijn tijdens de tentoonstelling.
Later meer...

vrijdag 4 februari 2011

SAMEN musiceren over heel de wereld... ja het kan!

Een andere (lichaams)taal, vorm van communicatie, mimiek,
bewerking van een lied... overal ter wereld.
Ritme en melodie zijn de rode draad doorheen deze song.
Er onstaat een 'band' en brengt mensen samen. 
FANTASTISCH!

Musiceer mee met onderstaand filmfragment... waar je ook bent!

"Stand by me... (Ben E. King)


No matter where you go in your life
At some point you’re going to need
Somebody to stand by you.
Oh yeah! Oh my darlin’ Stand by me!
No matter who your are, no matter where you go in life
You gon need somebody, to stand by you.
No matter how much money you got, or the friends you got,
You gon need somebody, to stand by you
When the night has come, and the way is dark,
And that moon is the only light you see.
No I won’t be afraid, no I-I-I won’t be afraid
Just as long as the people come and stand by me.
Darlin’ darlin’ stand by me, Ooo stand by me Oh stand
Stand stand by me C’mon stand by me stand by me
If the sky that we look upon
Well should tumble and fall
And the mountains should crumble to the sea
I won’t cry, I won’t cry, no I won’t she’d a tear
Just as long as you stand, stand by me
Oh darling, darling stand by me, oh stand by me,
Oh please stand, stand by me, stand by me.
Oh darling, darling stand by me, ohh stand by me,
Please stand, stand by me, stand by me.
Ohhh baby, baby… (interlude)
Oh darlin’ darlin’ stand la la nomie
Ooo stand la la nomie, O stand O stand stand
Stand by me c’mon stand by me, stand by me.
Stand la la nomie, oh won’t you stand, la la nomie,
Oh stand la la nomie, stand by me, c’mon stand by me.
When the night has come, and the way is dark
And the moon, is the only light you see
I won’t be afraid, lala nomie, I won’t be afraid
Not as long, not as long as you stand by me

donderdag 3 februari 2011

An die Nachgeborenen - Bertolt Brecht

Bertolt Brecht en het episch theater!

OPDRACHT:
Zoek een kort scenario van een kindertoneel. 
Toets dit aan de methode die Bertolt Brecht hanteerde. 
Herwerk, buig om en implementeer de hulplmiddelen van het episch theater.

Wie is nu Bertolt Brecht?
Eugen Berthold Friedrich (Bertolt) Brecht (Augsburg 10 februari 1898 - Berlijn 14 augustus 1956) was een Duits dichter, (toneel)schrijver, toneelregisseur en literatuurcriticus. Zijn werk was sterk politiek geëngageerd. Brecht wordt gezien als de grondlegger van het episch theater. Hij werkte veel samen met de componisten Hanns Eisler en Kurt Weill. In 1933 vluchtte Brecht uit Duitsland en kwam na omzwervingen in de
Verenigde Staten terecht. Hier zou hij later vervolgd worden wegens anti-Amerikaanse activiteiten, waarna hij vertrok naar Oost-Berlijn.


Bertolt Brecht singt sein Lied von der
Unzulänglichkeit menschlichen Strebens Kurt Weill:


Wat is het episch theater?
Episch theater is verhalend theater en wordt ook wel het theater van de vervreemding of politiek theater genoemd. De opkomst van het episch theater is gedateerd in het begin van de 20e eeuw en is sterk verbonden met de Duitse theatermaker Bertolt Brecht.

Hoe is het episch theater ontstaan?
In de jaren twintig en dertig van de 20e eeuw ontstond in Duitsland een beweging die het bestaande schouwburgtheater wilde veranderen.
In die tijd zien we in de theaters drama's, komedies en kluchten – allemaal gericht op vermaak van het publiek.
Vooral Brecht ergert zich aan deze oppervlakkige burgerlijke poppenkast.
Brecht en zijn medestanders onderkennen dat het publiek tijdens het spel meeleeft met schijnpersonages en daardoor even hun dagelijkse beslommeringen vergeet.
Dat is wel eens mooi voor even, maar doen ze een stap naar buiten dan zijn de omstandigheden waarin ze leven onveranderd.
En in die tijd zijn die omstandigheden niet zo fraai, het is crisistijd.
Brecht is ervan overtuigd dat theater meer mogelijkheden heeft dan louter vermaak.
Hij wil geen theater maken dat mensen in slaap sust, hij wil theater maken dat inzicht geeft.
Waarbij voor Brecht inzicht in de maatschappelijke en politieke situatie voorop staat.
Theater kan en moet de wereld veranderen, vindt Brecht.

Toepassen van vervreemdingstechnieken
binnen het episch theater:
Inzicht geven, niet de emotie maar de ratio aanspreken, is een van de belangrijkste uitgangspunten van het episch theater.
Om te bereiken dat het publiek zich niet te zeer door het verhaal laat meeslepen zet Brecht – en later andere theatermakers – zogenaamde ‘vervreemdingstechnieken’ in.
Met die technieken wordt afstand gecreëerd.
Het episch theater lijkt in niets op het echte leven, zo maakt het episch theater vaak gebruik van maskers of opvallende grimering.
Wordt er een verteller ingezet die zich als een ceremoniemeester of conferenier tot het publiek richt en commentaar geeft op de gebeurtenissen op het toneel.
Ook de personages maken in hun spel het publiek steeds duidelijk dat er 'slechts' toneel gespeeld wordt: de spelers identificeren zich nooit volledig met hun rol en leveren soms zelfs commentaar op hun eigen rol of spel.
Er zijn vaak wisselingen van plaats en tijd, die slechts verduidelijkt worden door eenvoudige rekwisieten zoals een naambordje en decorwisselingen vinden voor het oog van het publiek plaats.
Nu en dan wordt het spel doorbroken voor een lied, maar niet zo als in een musical een verstrooiend lied maar een lied dat eerder bespiegelend is of waarin commentaar geleverd wordt op de situatie op het toneel. Ook de karakters in het episch theater lijken niet op echte mensen, ze zijn meer archetypen of stereotypen die elk één kant van een discussie of argument vertegenwoordigen.
Als een episch regisseur de scheiding tussen goed en kwaad ter discussie wil stellen, dan zien we aan de ene kant een stereotiepe boef en aan de andere kant een bijna heilige goedzak.
Alle eigenschappen van mensen worden uitvergroot.
Door deze afstandscheppende technieken te gebruiken verhindert de theatermaker dat het publiek zich teveel in de personages of gebeurtenissen inleeft.
Zo kan de toeschouwer aan het denken worden gezet.
Veel technieken waar het episch theater gebruik van maakt, zijn op zich niet nieuw.
De verteller zagen we al bij de Grieken in de vorm van koren.
Plaats en tijdwisselingen zien we vanaf de Middeleeuwen.
Echter, de manier waarop episch theatermakers de oude technieken inzetten, maakt dat het episch theater als een aparte stroming gezien kan worden.
Brecht is zeker niet de enige episch theatermaker, maar hij was wel degene die de stroming populair maakte, vandaar dat het episch theater bijna onlosmakelijk met hem verbonden is.
De afstandelijke manier waarop acteurs hun rol spelen wordt soms Brechtiaans acteren genoemd.

Ik verzamel, zoek, schrijf en probeer. 
Geen sinecure!!!

 Voordracht gebracht door Bertolt Brecht, zie film:


Een gedicht van Bertolt Brecht:
 
Ook de haat tegen de laagheid
verwringt de gezichten,
ook de toorn om het onrecht
maakt de stem hees.
Ach, wij die de aarde willen toerusten
voor vriendelijkheid,
konden zelf niet vriendelijk zijn.
Jij echter, wanneer het zover is gekomen
dat de mens de mens een naaste is,
gedenk ons met welwillendheid.

(Vertaling: Gabriël Smit)

dinsdag 1 februari 2011

Welke trap kies je?

Uit onderstaand onderzoek blijkt dat de roltrap niet langer de 'uitverkorene' is, wel de gewone trap.
Een trap die de toonladder weergeeft.  De voorbijgangers worden aangenaam verrast, zijn nieuwsgierig, durven experimenteren en worden er zelfs vrolijk van.

STEEDS MET MUZIEK DOOR HET LEVEN !

Zie onderstaande film: